Μέχρι τώρα προχωρούσα στη μάθηση μοναχικά. Σε μονοπάτια φαντασίας, γνώσης και φιλοσοφίας.
Ξεκινώντας αυτό το μεταπτυχιακό διαπίστωσα πως οι ταξιδιώτες είμαστε πολλοί και απλά βρήκαμε όλοι το κοινό μας μονοπάτι. Έτσι, μάθαμε σταδιακά να παρατηρούμε και όχι να κοιτάμε τα προβλήματα, να δρούμε και όχι να κινούμαστε απλά…
Γίναμε μία παιδαγωγική ομάδα με στόχο, ρηξικέλευθη σκέψη και κοινωνική ματιά. Πέρα από κάθε όριο τυπικής παρακολούθησης ενός μεταπτυχιακού προγράμματος, σύντομα φάνηκε πως πολλοί από εμάς ξεχάσαμε τους τύπους και απλά… ταξιδεύουμε.
Μάθαμε να νιώθουμε πού, πότε και πώς θα προσφέρουμε με ατομική και συλλογική ευθύνη.
Κυρίως όμως διαπιστώσαμε ότι στα εκπαιδευτικά μας ταξίδια δεν είμαστε μόνοι. Αλληλεπιδρούμε χτίζοντας το «εμείς» στην τροχιά της κοινής μας εμπειρίας. Έτσι δεν υπάρχει πια ο «εαυτός» αλλά μόνο ο συλλογικός «εαυτός».
Περπατάμε μαζί σε νέους δρόμους και αποδεικνύουμε πως κάθε όνειρο είναι η απόδειξη για κάθε τι που ακόμα δεν έγινε...
Μακάρι και άλλοι συνάδελφοι να νιώσουν όπως νιώθουμε εμείς στο μεταπτυχιακό αυτό…
Μ. Γ.