Κοινωνική Νευροεπιστήμη, Κοινωνική Παιδαγωγική και Εκπαίδευση
Είμαι εκπαιδευτικός και εργάζομαι στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση σε διάφορα σχολεία της Ελλάδας τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Έχω εξειδικευτεί στην Ειδική Αγωγή, οπότε τα τελευταία τρία χρόνια εργάζομαι στην παράλληλη στήριξη μαθητών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη μάθηση ή στη δημιουργία κοινωνικών σχέσεων.
Τώρα είμαι φοιτήτρια του του ΔΠΜΣ «Κοινωνική Νευροεπιστήμη,
Κοινωνική Παιδαγωγική και Εκπαίδευση». Διάλεξα το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό γιατί συνδέει τους επιστημονικούς κλάδους της Κοινωνικής Παιδαγωγικής με την Κοινωνική Νευροεπιστήμη. Νομίζω πως οι γνώσεις που παίρνουμε για τον τομέα της Κοινωνικής Νευροεπιστήμης μας κάνει να αξιολογούμε καλύτερα αλλά και να εξελίσσουμε τα παιδαγωγικά προγράμματα που εφαρμόζουμε τόσο μέσα, όσο και έξω από την τάξη. Παρότι πολλοί από εμάς δεν έχουμε εμπλακεί με την Κοινωνική Νευροεπιστήμη στο προπτυχιακό μας, σταδιακά μαθαίνουμε και κατανοούμε σε βάθος τη σημαντικότητα των διεπιστημονικών διασυνδέσεων, αλλά και της καινούριας γνώσης που δημιουργείται σε θεωρητικό αλλά και πρακτικό επίπεδο από αυτή διασύνδεση.
Οι καθηγητές του μεταπτυχιακού είναι επιστήμονες παιδαγωγοί, βιολόγοι, ιατροί, όλοι με παιδαγωγική θεώρηση, συντονιστές και μέντορες. Συνδέουν τα επιστημονικά τους αντικείμενα με τη γνώση του σήμερα, είναι απολύτως συνεπείς στα καθήκοντά τους και μας καθοδηγούν στην επιστημονική προσέγγιση της γνώσης και στην αξιοποίησή της.
Στο συγκεκριμένο μεταπτυχιακό η γνώση δεν «μεταδίδεται», αλλά «ανακαλύπτεται». Οτιδήποτε μελετάται στο μάθημα, έχει δοθεί ως θεματική ή ερώτημα ή ερέθισμα νωρίτερα στους/στις φοιτητές/τριες και οι ίδιοι έχουμε κάνει βιβλιογραφική έρευνα σε διάφορα επιστημονικά θέματα που απασχολούν την ερευνητική και επιστημονική κοινότητα, τα οποία παρουσιάζουμε σε κάθε μάθημα και πάνω σε αυτό οργανώνεται η διδασκαλία. Επίσης, δουλεύουμε ομαδικά και βιωματικά. Έτσι, μας δίνεται η δυνατότητα να επικοινωνούμε τις ιδέες μας μέσω του διαλόγου και του κοινού βιώματος, να γνωριζόμαστε σε επιστημονικό και ανθρώπινο επίπεδο, να συνοικοδομούμε τη γνώση και να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον. Τέλος, κάθε διαδικασία δεν αξιολογείται ποσοτικά, αλλά υπάρχει ανατροφοδότηση με στόχο να διορθωθούν αδυναμίες και ασάφειες που έχουν παρατηρηθεί.
Ακόμη, όσον αφορά το μάθημα της Κοινωνικής Παιδαγωγικής πέραν του γεγονότος πως καταρτιζόμαστε να αξιολογούμε συστημικά τα κοινωνικοπαιδαγωγικά προβλήματα, μαθαίνουμε να οργανώνουμε στην πράξη κοινωνικοπαιδαγωγικά προγράμματα που έχουν στόχους, βασίζονται στις επιστημολογικές και μεθοδολογικές διαστάσεις της Κοινωνικής Παιδαγωγικής, δημιουργούμε προγράμματα και δράσεις για εφαρμογή στο πεδίο και αναστοχαζόμαστε πάνω στα αποτελέσματα. Ουσιαστικά διασυνδέεται η θεωρία με την πράξη.
Τέλος, υπάρχει ενδιαφέρον, όρεξη και μεράκι από τους καθηγητές να μας προετοιμάσουν για να σταθούμε αξιοπρεπώς στην ερευνητική κοινότητα, να εκθέσουμε τα ερευνητικά μας ερωτήματα, να δημιουργήσουμε προτάσεις έρευνας και να οικοδομήσουμε το έργο μας που θα αφήσει ένα μικρό στίγμα στην ερευνητική και επιστημονική κοινότητα. Ανυπομονώ να διοργανώσουμε το πρώτο μας συνέδριο και να κάνουμε την πρώτη μας δημοσίευση. Για εμένα το μεταπτυχιακό δεν είναι ένας τίτλος, είναι ένα ταξίδι στη μάθηση και την έρευνα.
Κ. Μ.